ZAFER KUTLAMASINA TÜM HALKIMIZI BEKLİYORUZ

VİDEO HABER: AZMİN ZAFERİ

İZLEMEK İÇİN TIKLAYIN:

http://video.cnnturk.com/2010/haber/11/6/azmin-zaferi-turkan-albayrak

BİRLİKTE DİRENDİK, BİRLİKTE KAZANDIK ÇADIRIMI DA BİRLİKTE KALDIRMAYA DAVET EDİYORUM

BİRLİKTE DİRENDİK, BİRLİKTE KAZANDIK
ÇADIRIMI DA BİRLİKTE KALDIRMAYA DAVET EDİYORUM

118 gündür devam eden direnişim ve 7 gündür sürdürdüğüm açlık grevime, işime geri döndüğüm için son verdim.
118 gündür gece-gündüz çadırdaydım. Çadırım, direnişimin simgesiydi. İşimi kazandığım için çadırımı kaldırıyorum.
Birlikte direndik, birlikte kazandık ve bunun için beni direnişim boyunca yalnız bırakmayan, desteklerini esirgemeyen herkesi çadırımı birlikte kaldırmaya davet ediyorum.

Tarih: 6 Kasım 2010-Cumartesi
Saat: 11:00
Yer: Paşabahçe Devlet Hastanesi Direniş Çadırı

Paşabahçe Devlet Hastanesi Temizlik İşçisi
Türkan Albayrak
0530 777 68 79
pasabahcedirenisi.blogspot.com

EKMEĞİM, ONURUM, İŞİM İÇİN DİRENDİM, BİRLİKTE KAZANDIK!

EKMEĞİM, ONURUM, İŞİM İÇİN DİRENDİM,

BİRLİKTE KAZANDIK!

118 gündür devam eden direnişim ve 7 gündür sürdürdüğüm açlık grevime, işime geri döndüğüm için son veriyorum.
Direnişe başlamam, Paşabahçe Devlet Hastanesi’nde taşeron firma tarafından işten atılmamla başladı. Ben, haksız yere, sendikalı olmak istediğim için, emeğimin karşılığını almak istediğim için işten atılmıştım.
Bu benim, sendikalı olmak için ilk işten atılmam değildir. Daha önce çalıştığım Türk Telekom’dan da bu sebeple işten atılmıştım. Davam sonucunda işe geri alındım ama Sarıyer’de oturmama rağmen Paşabahçe Devlet Hastanesi’ne sürgün edildim. Amaçları beni yıldırmak ve pes ettirmekti. Ama ben 5 yıl boyunca Sarıyer’den Paşabahçe’ye gidip-geldim.
118 gün boyunca, direnişi gece-gündüz hastane bahçesinde kurduğum çadırda sürdürdüm. “İşim ve onurum için direniyorum, işe geri dönebilmek için her şeyi yaptım” dedim. “Tek çarem bedenimi açlığa yatırmak” diyerek, 29 Ekim’de açlık grevine başladım. Direnişe destek, bu açlık greviyle ikiye katlandı. 118 gündür sesimi duymayan yetkililer, açlık grevimin 7. gününde beni duymak zorunda kaldılar.
Sağlık Bakanlığı yetkilileri bu duruma kayıtsız kalamadılar. Biliyorum ki, üzüldükleri için değil, olacaklardan korktukları için çadırıma gelip iş teklif ettiler. Evime yakın Sarıyer Toplum Sağlığı Merkezi’nde işin hazır dediler. Ben de kabul ettim.
Ben, Paşabahçe Devlet Hastanesi’ne sürgün gelmiştim. Bu koşullarda orada işe başlamak, bu direnişin kazanımıdır. Direndim, kazandım. İşim, onurum, ekmeğim için direndim, birlikte kazandık. Bu direnişin bana öğrettiği çok şey oldu… Haksızlığa karşı boyun eğmemek ve direnmek gerektiği ve dayanışmanın ne kadar büyük bir güç olduğudur.  Halkın her kesiminden; gencinden yaşlısına, işçisinden işsizine, kadınından erkeğine, sanatçısından ev hanımına, öğrencisinden memuruna, emeklisine, yazarından çizerine kadar herkesin verdiği büyük destek, dayanışma ve gösterdikleri duyarlılıkla, bu direniş zaferle sonuçlandı. Ortak soruna karşı birlikte mücadele verildiğinde, kazanamayacağımız hiçbir şeyin olmadığını gördüm. Tek başına olmak önemli değil, önemli olanın birlikte, örgütlü bir şekilde mücadele etmek olduğunu öğrendim direnişle. Bana karşı polis, zabıta, hakim yani devlet, topyekun saldırıya geçmişti. Ama bu saldırıyı yine biz topyekun püskürttük. Saldıran kim olursa olsun, kazananlar direnenler, kaybedenlerse onlar olacaktır. Bugün bunu bir kez daha görüyoruz.
Ben bu direnişimle; halkıma, işçi kardeşlerime, direnerek kazanılacağını gösterdim. Direnenlerin yalnız kalmayacaklarını gösterdim.
İşe geri dönmekle, mücadeleden vazgeçmiyorum. Taşeronlaştırmaya, güvencesiz çalıştırmaya, sendikasızlaştırmaya ve örgütsüzlüğe karşı mücadelem devam edecek.
Direniş çadırına desteklerini hiç esirgemeyen sanatçılara, yazarlar, aydınlara, gazetecilere, demokratik kitle örgütlerine, sendikacılara, devrimcilere,  telefonumu arayanlara, mesaj yollayanlara, işe geri dönmem için tek tek imza verenlere, hücrede, tecritte yalnız olup ama beni mektupları ile yalnız bırakmayan özgür tutsaklara, uzaklardan yüreğiyle destekleyenlere,  maçlarda pankart açanlara, bana maddi-manevi destek sunan herkese ve Paşabahçe-Beykoz halkına teşekkür ediyorum…
İşte böylesi bir güç, direnişi zaferle taçlandırdı.

4 Kasım 2010

TÜRKAN ALBAYRAK

TEMİZLİK İŞÇİSİ

Paşabahçe Devlet Hastanesi Temizlik İşçisi
Türkan Albayrak
0530 777 68 79
pasabahcedirenisi.blogspot.com

DİRENİŞİN 115. AÇLIK GREVİ'NİN 4. GÜNÜ..

DİRENİŞİN 115. AÇLIK GREVİ'NİN 4. GÜNÜ..

Direnişin 115. açlık grevinin 4. günü. Değişen birşey yok, Kasım'ın ilk gününün güneşli olması dışında. Sabah kalkınca gayet dincim. Direnmenin verdiği bir dinçlik olmalı. Sabah erkenden TAYADl'ılar açlık grevine destek için geldiler, 5 kişiler. TAYAD'lı kadınlar hapishaneden telefon bekliyorlar nasıl heyecanlılar bu anlatılmaz görmek yaşamak gerekir. Öğleden önce Mehmet Akdemir'le görüştüler, öğleden sonra Adana Karataş hapishanesinden Gülay Efendioğlu, Besime Duru'yla kanuştular. Ben de konuştum onlarla. Sesleri nasıl sevinçli ve sıcak demezsin yıllardır tutsaklar. Gülay ve Besime Güler Zere'nin birlikte yattığı arkadaşları onların yanından hastaneye gitmiş Güler.

Gazi mahallesinden 4 kişi geldi açlık grevine destek için. Direniş çadırı öyle kalabalık ki deymeyin keyfime.

Mektuplar geldi özgür tutsaklardan. 1 nolu F tipinden Gökhan Sarıtoprak'tan "Umutla-dirençle kal " diyor ve Nazım Hikmet'in çok uzaklardan şiirini göndermiş direniş çadırına. Diğeri Hakan Özek'ten 2 nolu F tipi Tekirdağ'dan. Hakan "Güneş balçıkla sıvanmaz" demiş, "açlığı katık ettiğini televizyondan öğrendik "diyor. Diğer mektup akşam geldi. Kandıra özgür tutsaklardan Ali Ekber Kalender, Özgür Boyraz, Yılmaz, Celal Orhan , Sezgin Dereli, Zeynel Şişe mektuplarıyla birlikte bayram kartı ve kitap ayracı göndermişler. Ayracın üstünde Ümit İlter'den bir söz "Meydanlarda büyüyorsa umut, hayatin taaruz vakti gelmiştir." Mektubun üstündeki resmi, kartı ve sizlere göstermeyi çok isterdim o yaratıcılık başka biryerde yoktur.

Tekel işçileri ziyarete geldi. Ellerinde çiçekleri ve yüzlerindeki mutlulukla. Onları görünce Ankara'da yazdıkları tarihi tekrar hatırlayıp onlarla paylaşıyorum duygularımı düşünceletimi. Tekel işçisi birşey kazanmadı değil. bundan sonra direnişteki işçilere hakını almadan geri dönmemelerini öğretti. Sarı sendikacılara güvenmemeyi öğretti. Tek Gıda -İş Sendikası'nın önünde direnirken işçinin giremediği sendikaya, sendikacılarında rahat rahat girmemesini sağlıyorlar. Sarı sendikacılara bu ülkede size yer yok diyorlar.

Gündüz tansiyonumu ölçütüremedim hastanede talimat verilmiş olmalı. Eczaneye gitmek zorunda kaldım. 13/9 'du.

Acile girince kaçanlar var benden, saygıyla bakan, acıyarak bakan, başından beri selamını kesmeyenler var. En komiği çalışırkan can ciğer olanlar, şimdi vabalıymışım gibi kaçanları görünce gülmemek için zor tutuyorum kendimi benden mi kaçıyorlar kendilerinden mi?

Akşamı destek açlık grevine gelenlerle süreci konuştuk. Bu süreçte herkese düşen görevleri konuştuk ve günü bitirdik.



Paşabahçe Devlet Hastanesi Temizlik İşçisi

Türkan Albayrak

0530 777 68 79

pasabahcedirenisi.blogspot.com

DİRENİŞİN 114. GÜNÜ- AÇLIK GREVİNİN 3. GÜNÜ

            DİRENİŞİN 114. GÜNÜ- AÇLIK GREVİNİN 3. GÜNÜ 
      Düşündüğüm kadar zor olmadı. Bu üç gün gayet iyi gidiyor. Yemek saatlerinde mideme kramplar giriyor sonra geçiyor. Biraz tansiyonum yükseldi sonra normale döndü. Genel halim iyi , moralim hiç olmadığı kadar yüksek.
      Sabahın dördünde Zonguldak'tan gelen misafirlerimiz vardı. Tüyap kitap fuarına gelmişler. Önce bana uğramışlar. Üç saat uyanmamı beklemişler. Bana Zonguldak'ın simgesi madenci heykeli getirmişler. Hemen onlardan sonra kitaplarını fuarda imzalatmak için İzmir'den gelen Ahmet Büke ve arkadaşı jeoloji mühendisi olan Hediye Yücel İnceoğlu uğradı. Emekli-Sen Beyoğlu şubesi , Yar Yayınlarının sahibi ve çevirmeni.Ankara'dan Toplumcu Gerçekçi Belgesel Fotoğraf Atölyesi üyeleri fotoğrafçı, şair Mehmet Özer, fotoğrafçı Türkan Namlulu ziyaret etti. Beykoz halkı, İstanbul'un her yanından halkın ziyaretleri sürdü. Telefonlar , mesajlar gün boyu devam etti.

      Akşam oldu yine değişen bir şey yok. Biraz tansiyonum yükselmiş  ama açlık grevi iyi gidiyor.

SAĞLIK İŞ GENEL BAŞKANI MUSTAFA BAŞOĞLU’NA MEKTUP

SAĞLIK İŞ GENEL BAŞKANI MUSTAFA BAŞOĞLU’NA MEKTUP

Beni ziyaret etmek istediğiniz haberini göndermişsiniz.

Gelebilirsiniz.

Ama sizi çiçekle karşılamayacağımı da bilmelisiniz. Çünkü beni yalnız bıraktınız. Korktunuz ve beni sattınız. Kendi çıkarlarınız için sendikalaşmak isteyen bir işçiye sahip çıkmadınız.

Evet, buna rağmen gelebilirsiniz.

Ama ÖZELEŞTİRİ YAPACAKSANIZ gelin.

O zaman çadırım size açıktır.

Ben aylardır bu çadırdayım. Aylardır işsizim. Emeğim benim onurumdur. Emeğimden başka da bir şeyim yoktur zaten. Siz benden onun çalınmasına sessiz kaldınız. Ortak oldunuz.

Bu yüzden; dostum olmadığınız kesindir. Ve işte bu yüzden özeleştiri verecekseniz gelin diyorum. Başka türlü iki kelime edebilmemiz mümkün değildir.

Emeğine, onuruna sahip çıkan bir işçi olarak alnım ak, başım diktir. Ve bu yüzdendir ki, herkesle her zeminde konuşabilir, tartışabilirim.

Eşimin, çocuklarımın önünde benimle tartışabilecekseniz gelin; özeleştirinizi onların da duymasını isterim.

Basının önünde benimle tartışabilecekseniz gelin.

Ben, sizinle tartışabileceğime eminim, kendime güveniyorum. Çünkü ben haklıyım bu davada. Siz haksızsınız. Siz bu nedenle özeleştiri yapmalısınız. Ailemin, arkadaşlarımın ve basının önünde yapmalısınız bu özeleştiriyi. Çünkü bu sadece sizle benim aramızda bir sorun olmaktan çıktı çoktan.

Eğer özeleştiri yapacak cesareti gösterecekseniz, bu özeleştiriyi gerçekten herkes duymalı, bilmeli. Ders olmalı tüm sendikacılara.

Sonuç olarak, bu koşulla direniş çadırıma bekliyorum sizi.

TÜRKAN ALBAYRAK

PAŞABAHÇE DEVLET HASTAHANESİ TEMİZLİK İŞÇİSİ

0530 777 68 79
pasabahcedirenisi.blogspot.com

DOST BEYKOZ GAZETESİ'NE PROVOKATİF HABER YAPMAKTAN VAZGEÇİN

DOST BEYKOZ GAZETESİ'NE

PROVOKATİF HABER YAPMAKTAN VAZGEÇİN

Daha önce gazetenizde direnişimle ilgili olarak  “Türkan Albayrak istismar aracı oldu” başlıklı bir haber yayınlamıştınız. Bu haberle ilgili direnişimin başından beri yanımda olan Devrimci İşçi Hareketi bir açıklama yayınlayarak  “Dost Beykoz Gazetesi Kimin Dostu” başlıklı bir açıklama yayınlamıştı. Açıklamada “Türkan Albayrak'ın haksız yere işten atıldığı için desteklerini sunan, direnişi sahiplenen, demokratik kitle örgütleri, sendika ve aydın ve sanatçıların bu tavrı yapılması gereken bir sorumluluktur. Yani normal olan budur. Bunun istismar aracı yapıldığını ileri sürmek ise provakatif bir tutumdur.” denilerek “TEKEL işçilerinin, İSKİ işçilerinin, İtfaiye işçilerinin, Remaks işçilerinin, direnen tüm işçilerin olduğu gibi Türkan Albayrak'ın kavgaları haklıdır, meşrudur. Bu direnişler iş ve ekmek kavgası olduğu kadar emperyalist politikalara karşı olması yanıyla da ideolojiktir, siyasidir.” denilmiştir. Bu açıklamanın üzerine gazetenizde “Devrimci işçi Hareketi kabul etti bu kavgalar ideolojiktir siyasidir" diyerek daha önce yaptığınız gibi direnişime yönelik provakatif haberler yapmaya devam ettiniz.

Başhekim, Taşeron Şirket, Polis, Zabıta, Hakim ve AKP hepsi bana karşı birleşmiş durumda. Peki  kim bunlar? Kimi temsil ediyorlar?  Hepsi de ezenleri temsil ediyorlar. Onları ne bir araya getiriyor. Sınıfsal çıkarları bir araya getiriyor. Sınıflarının çıkarları doğrultusunda hareket ediyorlar. Biri işten atıyor. Diğeri sömürüsü için işçisine yapmadığını bıkarmıyor. Diğeri yasalarıyla tüm patronlara hizmet ediyor. Polisi zabıtası ise direnenlerin karşısına dikiliyor. İktidarlar ise patronlar için varlar.

Direnişimle işçileri emekçileri temsil ediyorum. Yani ezilenleri. Bizi bir araya getiren açılığımız, yoksulluğumuzdur. Bizi bir araya getiren kendi sınıfımızın çıkarlarıdır.

Özcesi ezenler karşımda ezilenler ise yanımdadır. işte siz bundan rahatsızsınız. Bana karşı birleşenlerden değil direnişime destek verenlerden rahatsızsınız. Bu yüzden de gerçekleri yansıtan haberler değil provokatif haberler yapıyorsunuz.

Bundan vazgeçin.

Türkan Albayrak

Paşabahçe Devlet Hastanesi Temizlik İşçisi

0530 777 68 79
pasabahcedirenisi.blogspot.com

DİRENİŞ GÜNLÜKLERİNDEN

 
DİRENİŞİN 109. GÜNÜ – 26 Ekim 2010
Bugünlerde çok sık misafirim var. Gün uzadıkça gelenler artıyor.
İlk defa bir arkeolog ziyaretçim vardı. O da işsizdi. Uzun zamandır gelmek istiyormuş. Nasıl giderim diye tereddüt ediyormuş. Buraya gelince, sıcaklığı görünce, neden önce gelmedim diye düşünmüştür. Arkeolojiden konuştuk, insanlığın gelişimini konuştuk. İstanbul metrosu sırasındaki arkeoloji çalışmasına katılmış.
Etiler’den iki kadın ziyaretçim vardı. CHP’li bu kadınlar, hala partilerinin bu olayla ilgilenmemesine şaşırıyorlar. Bana küpe hediye getirmişler, zaferden sonra takmam için.
Nuray Mert’i aradım. Açlık grevine başlayacağımı ona haber verdim. O taa başından beri bu direnişten desteğini esirgememiştir. Açlık grevine karşı olduğunu ama kararıma saygı duyduğunu söyledi. Cüneyt Özdemir’i aramış. Programa çıkmam ve açlık grevini duyurmam için yardımcı oldu. Nuray Mert’e tekrar teşekkür ediyorum. Bizim Nuray Mert gibi aydınlara çok ihtiyacımız var.
Cüneyt Özdemir de halkın, işçilerin, öğrencilerin sorunlarını programına taşıyor ve ayrıcalığını gösteriyor. Teşekkürler Cüneyt Özdemir.
Ece Temelkuran’ı da aradım, ulaşamadım. Diyarbakır’da program çekiyormuş. Onu da daha  önceden açlık grevinden haberdar etmek isterdim. O da bu direnişin her anında buradaydı ve bu direnişin sahiplenmesinde büyük katkısı vardır.
***
DİRENİŞİN 110. GÜNÜ – 27 Ekim 2010
Değişen bir şey yok.  Ziyaretçiler erkenden gelmeye başlıyor. Kadınlar geliyor daha fazla.
Maliyeden bir kadın, ÇYDD’den iki kadın, DİSK Kadın İşçi Komisyonu üyeleri Nebile Irmak, Türkan Alaldı, Rahime İldemir, Mürüvvet Aral, Murat Güleş, Nilgün Soysal, Gönül Günyek ve Beykozlu kadınlar geldi.
Her Çarşamba yapılan oturma eylemine Devrimci İşçi Hareketi, DİSK’li Kadınlar, Emekli-Sen, Halkevi, Halk Cephesi, İdil Kültür Merkezi katıldı.
Gelenler açlık grevini duyunca soruyor, nedenini anlatıyorum. Başka bir yol kalmadı, diyorum. Anlamıyor çoğu. Ben başlarken bu direnişe her şeyi göze almıştım. Saldırılar da yaralanabilir, ölebilirdim diyorum. Anlatamamışım herkese demek ki ne kadar kararlı olduğumu.
Ailemin tepkilerini soruyorlar. Benim ailem, benim kararlılığımı bilir. Vazgeçirmeye kalkışmaz, bilirler vazgeçmeyeceğimi.
İlk hatırladığım eylemim, 11 yaşımda anneme karşı yapılmıştır. Kümesimizden kestiği tavuğun butlarını babam ve erkek kardeşime vermiş, ben de geri kalan tavuğu yemeyi reddetmiştim. Annem yeni bir tavuk kesinceye kadar yemek yememiştim.
Beş yıl boyunca inatla Sarıyer’den Beykoz’a 585 liralık işi için gelen bir kadının, bu direnişten kazanıncaya kadar vazgeçmeyeceğini hastane idarecileri çok iyi bilirler.
***

28.10.2010

DİRENİŞİN 111. GÜNÜ – 28 Ekim 2010
Bir değişiklik yok. Direnişe devam. Yağmur bugün de hiç durmadı. Yağmurun altında arkadaşlar çadıra bir oda daha yaptılar. Sırılsıklam oldular. Hasta olmazlar umarım. Ne kadar ek yapsak sığmıyoruz. Bütün park bizim olsa yine yetmez.
NTV ve Kanal B röportaj yapmaya geldi. Onlardan sonra Yön Radyo geldi röportaja.
Saat 14:00’de Eğitim-Sen 6 No’lu Şube geldi. Ziyarete, açlık grevi başladıktan sonra daha programlı destek vereceklerini, nöbete geleceklerini söylediler. Tabip Odası’yla görüşüp doktor ve hemşire yönlendirmesi için konuşacaklarını söylediler.
Akşamdan bu yana 85 mesaj geldi. Telefonuma edilen telefonlar aynı. Arayanlar, mesaj çekmeler, ziyaretime gelenler direncime direnç katıyor.
Beni “açlık grevine başlama” diye arayanlar, beni aramak yerine, beni işe geri alması gerekenleri ikna etmeli.
***

DİRENİŞİN 112. GÜNÜ – AÇLIK GREVİ’NİN 1. GÜNÜ (29 Ekim 2010)
Değişen bir şey yok. Eylemin şeklindeki değişiklikten başka.
Bugün, açlık grevine saat 14:00’deki basın açıklamamdan sonra başladım.
Basın açıklaması kalabalıktı. Emekli-Sen ve İvme Dergisi, Paşabahçe Meydanı’ndan yürüyerek geldi direniş çadırına. Paşabahçe sokakları yıllar sonra bu direnişle, işçilerin slogan seslerini ve ayak seslerini dinliyor. Basın açıklamasına sanatçı Nedim Saban, ÇHD, Devrimci İşçi Hareketi, Eğitim-Sen1-2 No’lu Şubeler, EHP, Emekli-Sen İstanbul Şubeleri, Genel-İş Sendikası, Halk Cephesi, HSGGP, İvme dergisi, Kamu Emekçileri Cephesi, ÖDP, TAYAD, Tekel İşçileri, Tüm Bel-Sen İstanbul 1 No’lu Şube, Kadıköy, Şişli, Beykoz Belediyesi işçileri katıldı.
Gün boyu TV kanallarının röportajları vardı. CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu,
Kadıköy’deki fener alayından sonra direniş çadırımıza geldi. Kılıçdaroğlu, bu direnişi meclise taşıyacağını ve Türk-İş’e gidip bu hafta görüşeceğini söyledi. Direnişe, işe geri dönünceye kadar devam etmemi, CHP’nin direnişin takipçisi olacağını söyledi. İstanbul İl Başkanı Berhan Şimşek de direnişin bundan sonra takipçisi olacağını söyledi.
Altı kişi destek açlık grevine başladı. İlk gün; eşim, TAYAD, Devrimci İşçi Hareketi, Gençlik Federasyonu, Sarıgazi Özgürlükler Derneği’nden birer kişi, Paşabahçeli bir bayan destekçi Teslime katıldı. Ayrıca Bursa Kamu Emekçileri Cephesi üyesi 6 kişi geldi. İçlerinden İngilizce öğretmeni bir kişi de destek için gece nöbete kaldı.

KILIÇDAROĞLU HABERİNİ İZLEMEK İÇİN AŞAĞIDAKE LİNGİ TIKLAYINIZ
http://www.haberler.com/kilicdaroglu-aclik-grevindeki-turkan-albayrak-i-2344141-haberi/
***
DİRENİŞİN 113. GÜNÜ- AÇLIK GREVİ’NİN 2. GÜNÜ (30 Ekim 2010)
Direnişe, Açlık Grevi’ne devam. Bir değişiklik yok. Hastane bahçesi destek için gelenlerle dolup taşıyor.
BDP Beykoz İlçe Örgütü geldi ziyarete. İlçe binalarına saldırı olmuş. 29 Ekim’de bunun için basın açıklaması yapmışlar. Oradan direniş çadırına ziyarete gelmişler.
Şişli Belediyesi Başkan Yardımcısı ve basın müdürü ziyarete geldi. Başkan Mustafa Sarıgül göndermiş. İhtiyaçlarımızı belirlemeye gelmişler.
Marmara Üniversitesi’nde taşeronda çalışan temizlik işçileri geldi ziyarete. 28 Ekim’de işten atılmış üç kadın işçi onlar. “Biz ne yapalım Türkan Abla” diyorlar. Pazartesi rektörle bir görüşme yapacaklarmış. İşe geri alınmazlarsa tekrar görüşecekler. Taşeronda güvencesiz çalışmaya, işten atılmaların önüne, direnerek, direnişleri çoğaltarak engel olabiliriz.
Paşabahçe Devlet Hastanesi Temizlik İşçisi
Türkan Albayrak
0530 777 68 79
pasabahcedirenisi.blogspot.com
Ana sayfa