DİRENİŞİN 104. GÜNÜ – 21 Ekim 2010 Perşembe
Bir değişiklik yok. Ben çadırımda, idareciler koltuğunda ve sıcak evlerinde akşam yatarken düşünür mü, hastanenin bahçesinde 104 gündür işe geri dönmek için bekleyen işçisini. Daha ne yapması gerekiyor o işçinin, işe geri dönebilmesi için... Kışın yaşanacak bir duruma getirmeye çalışıyoruz çadırı. Bugün de onun çalışmaların devam ettik. Herkes bir şeyler yapmaya çalışıyor, yoruluyorlar. Her biri kendi konforu için bu kadar uğraş vermez. Ama söz konusu direniş çadırı olunca akan sular duruyor.
Aynur Çamalan, TUBİTAK direnişçisi aradı. Mahkeme işe geri dönüş kararını vermiş. Sekiz günlük itiraz kararı varmış mahkemenin. Bunu bekliyor ve direnişe devam ediyormuş. Öyle sevinçli bir sesi vardı ki... Anlayabiliyorum o sevinci. Gözümle görmüyorum onu ama sesini duymak yetiyor, yaşadığı keyfi anlamak için.
Akşamları kalabalık oluyor direniş çadırı. Gençler geliyor, sohbetler ediyorlar. Düne, bugüne, geleceğe ilişkin. Umutlular değiştirmeye ilişkin kader kabul edileni. Ne çok tanıdığım oldu direnişte. Daha 100 gün önce tanımadığım insanlara canımı emanet edebiliyorum. Hiç tereddüt etmeden uyuyorum. Kendi evi dışında uyuyamayan bir kadın olarak, benim için bu büyük bir aşama.
***
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder